Δελτίο Τύπου 8/11/2018 - Απόφαση ΕΔΔΑ, Καταδίκη Ελλάδος - Κατάργηση δίκης κατ' άρθρον 32 π.δ. 18/1989

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η προβληματική της κατάργησης των δικών και η ερμηνεία του άρθρου 32 παρ. 2 π.δ. 18/1989 (επί ακυρωτικών υποθέσεων) τίθεται πλέον υπό την βάσανο της καταδικαστικής για την Ελλάδα απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου Φρεζάδου κατά Ελλάδος (case of Frezadou v. Greece), μία υπόθεση που χειρίστηκε το Γραφείο μας εξ αρχής σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Με την απόφαση της 8ης Νοεμβρίου 2018 που εξέδωσε το Ε.Δ.Δ.Α. [ιδ. σχετικώς το υπ’ αριθμ. ECHR 376 (2018) Δελτίο Τύπου του Δικαστηρίου] κρίθηκε ότι το δικαίωμα πρόσβασης σε δικαστήριο της προσφεύγουσας, ουσιώδες στοιχείο του άρθρου 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί δίκαιης δίκης, παραβιάστηκε, καταδικάζοντας την Ελληνική Δημοκρατία στην καταβολή εύλογης αποζημίωσης. Ειδικότερα, το Δικαστήριο σημείωσε ότι η προσβαλλομένη διοικητική πράξη, κατά της οποίας παραδεκτώς και εμπροθέσμως κατατέθηκε αίτηση ακυρώσεως, από την φύση της απαιτούσε ταχεία εξέταση της νομιμότητάς της εν όψει της περιορισμένης χρονικής ισχύος της, στοιχείο που τονίστηκε επανειλημμένως από τον Δικηγόρο της προσφεύγουσας, κ. Νικόλαο Κονδύλη, εγγράφως με τα κατατεθέντα υπομνήματα. Παρά ταύτα, η δίκη, μετά από πολλαπλές αναβολές εξ αιτίας της μη αποστολής των απόψεων της Διοίκησης, δεν ερευνήθηκε επί της ουσίας και καταργήθηκε εν τέλει από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών κατ’ άρθρον 32 π.δ. 18/1989. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έκρινε ομόφωνα (σκέψη 47) ότι αφ’ ης στιγμής θεσπίζεται από το εγχώριο νομικό σύστημα ατομικό ένδικο βοήθημα, όπως η αίτηση ακυρώσεως, το Κράτος οφείλει να διασφαλίσει στον πολίτη που κάνει χρήση του ότι θα απολαύσει τις θεμελιώδεις εγγυήσεις του άρθρου 6 της Συμβάσεως. Στην παρούσα περίπτωση, η προσφεύγουσα είχε νόμιμη προσδοκία ότι τα εσωτερικά δικαστήρια θα αποφαίνονταν, είτε θετικώς είτε αρνητικώς, επί της αιτήσεως ακυρώσεως. Ωστόσο, λόγω πολλαπλών αναβολών, παρά την επικείμενη λήξη της ισχύος της προσβαλλομένης, και κατ’ επέκταση εφαρμόζοντας το άρθρο 32 παρ. 2 του προεδρικού διατάγματος 18/1989, το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών παραβίασε την υποχρέωσή του να απαντήσει επί του ζητήματος της νομιμότητας της προσβαλλομένης, στοιχείο που αποτελεί τον πυρήνα της δικαιοδοτικής λειτουργίας. Οι παραδοχές αυτές (σκέψη 48) άγουν το Δικαστήριο να συμπεράνει ότι η κωλυσιεργία των εθνικών αρχών για εξέταση της υπόθεσης, η οποία κατέληξε στην περάτωση της δίκης συμφώνως με την ανωτέρω διάταξη περί κατάργησης της δίκης, και συνεπώς, στην αδυναμία της προσφεύγουσας να διασφαλίσει έκδοση απόφασης επί της αιτήσεως ακυρώσεως, αποστέρησε από το ασκηθέν ένδικο βοήθημα την αποτελεσματικότητά του, καθώς το Διοικητικό Εφετείο απέτυχε να αποφανθεί επί της διαφοράς στον προσήκοντα χρόνο, ως επέβαλαν οι καταστάσεις. Συνεπώς, η προσφεύγουσα αποστερήθηκε του δικαιώματος πρόσβασης σε δικαστήριο κατά τα βασίμως προβαλλόμενα.

Από το Δικηγορικό Γραφείο Ν. Μ. Κονδύλη & Συνεργατών